Την 2^α Οκτωβρίου 2019, αναρτήθηκε προς Διαβούλευση, που διαρκεί μέχρι στις 14.10.2019, το νομοσχέδιο με τις τροποποιήσεις του ν. 4512/2018 που αφορούν την διαδικασία της διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις.

Μπορείτε να βρείτε τις διατάξεις που αναρτήθηκαν προς Διαβούλευση εδώ

Εν συντομία, οι σημαντικότερες προτεινόμενες τροποποιήσεις αφορούν τα πιο κάτω σημεία:

Το άρθρο 182 περί υποχρεωτικότητας, τροποποιείται ως προς τον τίτλο του και οι προβλέψεις του ιδιαιτέρως ως προς τη διαδικασία καθίστανται πιο ξεκάθαρες. Στην παρ 1 προβλέπεται πλέον η υποχρέωση του πληρεξούσιου δικηγόρου να ενημερώνει τον εντολέα του εγγράφως για την υπαγωγή της υπόθεσής του στη Διαμεσολάβηση είτε πρόκειται για εκούσια υπαγωγή είτε εντάσσεται στις περιπτώσεις υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας. Το δε ενημερωτικό αυτό έγγραφο συμπληρώνεται και υπογράφεται από τον εντολέα και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του και κατατίθεται με το εισαγωγικό δικόγραφο της αγωγής ή άλλου ένδικου βοηθήματος επί ποινή απαράδεκτου της κατάθεσης του.

Στην επόμενη παράγραφο (αλλά και σύμφωνα με τον τίτλο του άρθρου 182), από την προτεινόμενη τροποποίηση προκύπτει πλέον ξεκάθαρα ότι υποχρεωτική είναι η αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης και εν συνεχεία αν τα μέρη το επιθυμούν, θα υπαγάγουν τη διαφορά τους στη Διαμεσολάβηση. Η παράλειψη ένταξης της διαφοράς στη διαδικασία αυτή, καθιστά απαράδεκτη τη συζήτηση του ένδικου βοηθήματος.

Πολύ σημαντικές τροποποιήσεις επέρχονται σύμφωνα με το νομοσχέδιο και ως προς τον κατάλογο των διαφορών για τις οποίες  προβλέπεται υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν πλέον όλες οι οικογενειακές διαφορές, με εξαίρεση τις περιπτώσεις  α’, β’ και γ’ της παραγράφου 1, καθώς και της παραγράφου 2 του άρθρου 592 ΚπολΔ, καθώς και όλες τις διαφορές που εκδικάζονται κατά την Τακτική Διαδικασία και υπάγονται στην καθ΄ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς και Πολυμελούς Πρωτοδικείου.

Σύμφωνα με το προς Διαβούλευση νομοσχέδιο, κατά την διάρκεια της υποχρεωτικής αυτής αρχικής συνεδρίας, ο διαμεσολαβητής ενημερώνει τα μέρη για τον τρόπο με τον οποίο δύνανται να επιλύσουν τη διαφορά τους μέσω της διαμεσολάβησης, εξηγώντας ιδίως τη διαδικασία και τις βασικές αρχές που την διέπουν. Ειδικά για την υποχρεωτική αρχική συνεδρία, η παράσταση των δικηγόρων των μερών είναι δυνητική και στην περίπτωση αυτή εκδίδεται γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών για την αμοιβή των νομικών παραστατών, ποσού αναφοράς πενήντα (50,00) ευρώ.

Μετά την ολοκλήρωση της αρχικής υποχρεωτικής συνεδρίας, τα μέρη δεν είναι υποχρεωμένα να υπαγάγουν τελικά την διαφορά τους σε Διαμεσολάβηση. Αν αποφασίσουν να την υπαγάγουν, στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης παρίστανται υποχρεωτικά πληρεξούσιοι δικηγόροι. Αν δεν συμφωνήσουν να την υπαγάγουν, η υποχρέωση θεωρείται ότι έχει πληρωθεί και συντάσσεται πρακτικό από το διαμεσολαβητή και κάθε μέρος της διαφοράς προσκομίζει αυτό στο δικαστήριο με το δικόγραφο των προτάσεών του, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης.

Όσον αφορά στην περίπτωση όπου κάποιο από τα μέρη της διαφοράς, παρότι εκλήθη, δεν προσήλθε στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία Διαμεσολάβησης, ο Διαμεσολαβητής συντάσσει πρακτικό και το άλλο μέρος προσκομίζει αυτό στο Δικαστήριο με το δικόγραφο των προτάσεων του, ενώ το δικαστήριο δύναται να του επιβάλει χρηματική ποινή, η οποία δεν μπορεί να είναι κατώτερη από εκατόν είκοσι (120) ευρώ και μεγαλύτερη από τριακόσια (300) ευρώ.

Σύμφωνα με την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 194 περί αμοιβών, όσον αφορά την αμοιβή του Διαμεσολαβητή, προβλέπεται αρχικά ότι αυτή ορίζεται ελεύθερα με γραπτή συμφωνία των μερών. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, όπου προβλέπεται υποχρεωτική αρχική συνεδρία, ο αιτούμενος δικαστικής προστασίας προκαταβάλλει υποχρεωτικά στον Διαμεσολαβητή ως αμοιβή το ποσό πενήντα (50,00) ευρώ το οποίο βαρύνει και τα δύο μέρη. Αν το άλλο μέρος της διαφοράς δεν καταβάλει το ποσό που του αναλογεί ή δεν προσέλθει, παρότι εκλήθη νομότυπα, του επιδικάζεται ολόκληρο το ποσό ως δικαστικό έξοδο, σε περίπτωση που η διαφορά αχθεί τελικά ενώπιον δικαστηρίου.

Για δε τις περιπτώσεις όπου πραγματοποιείται Διαμεσολάβηση, προβλέπεται πλέον ελάχιστη αμοιβή ογδόντα (80,00) ευρώ για κάθε ώρα Διαμεσολάβησης, ποσό το οποίο βαρύνει τα μέρη κατ’ ισομοιρία.

Σύμφωνα με την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 198 σχετικά με τους Φορείς Κατάρτισης Διαμεσολαβητών, οι οποίοι λειτουργούν με άδεια της Κεντρικής Επιτροπής Διαμεσολάβησης, και έχουν ως σκοπό τον σχεδιασμό προγραμμάτων και την παροχή υπηρεσιών βασικής εκπαίδευσης στην διαμεσολάβηση.

Η σημαντική τροποποίηση αφορά τη δυνατότητα να είναι συμμετέχουν στις εταιρείες που θα συστήνονται ως Φορείς Κατάρτισης και άλλα φυσικά ή νομικά πλην των Δικηγορικών Συλλόγων και των Επιμελητηρίων.

Οι φορείς αυτοί υποχρεούνται να συνεργάζονται με τουλάχιστον τρεις (3) εκπαιδευτές, διαπιστευμένους διαμεσολαβητές, οι οποίοι διαθέτουν τετραετή τουλάχιστον εμπειρία στην διαμεσολάβηση και είτε κατέχουν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο στον τομέα της εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών σε συναφή επιστημονικό κλάδο, είτε έχουν εκατόν εξήντα (160) ώρες πλέον της βασικής εκπαίδευσης στη διαμεσολάβηση.